Lekarstwa, konsultacje medyczne, badania nierefundowane przez NFZ

Trochę dobrych wieści i… trochę trudnych.

Za mną kolejne badania – na szczęście jest dobrze. Wskaźniki nowotworowe nieznacznie się zmniejszyły, a to oznacza, że przede mną kilka miesięcy przerwy i szansa na dłuższą regenerację. Bardzo się z tego cieszę i łapię każdy spokojniejszy dzień. Zmuszam się do spacerów. Muszę się ruszać.

Lekarz zmienił mi leki przeciwbólowe. Dzięki temu przestałam budzić się w nocy z bólu. Wiem, jak to brzmi, ale dla mnie to ogromna ulga. W końcu mogę przespać całą noc bez płaczu.

Odwiedziłam też laryngologa i zrobiłam badanie słuchu. To było… niesamowite. Kiedy lekarka założyła mi aparat słuchowy, miałam wrażenie, jakby ktoś otworzył okno na inny świat. Słyszałam wszystko – szept, szelest, nawet swoje kroki. Niestety, cena takiego aparatu to 10–12 tysięcy złotych. Ten koszt jest dla mnie nieosiągalny. Lekarka podejrzewa, że ubytek słuchu to może być skutek uboczny chemioterapii.

Mimo wszystko – cieszę się z tego, co mam: lepsze wyniki, mniej bólu, trochę nadziei. I dziękuję Wam za to, że jesteście tu ze mną.

Małe rzeczy, wielkie przeszkody

Z każdą kolejną chemią czuję, że moje siły powoli się wyczerpują. Proste rzeczy, które kiedyś były oczywiste, teraz stają się wyzwaniem. Dlatego chciałam przepisać się do przychodni po drugiej stronie ulicy – tak, by w razie potrzeby móc łatwo dotrzeć do lekarza. Niestety, nie mają już miejsc.

Boję się dnia, w którym mąż zachoruje albo nasz stary samochód odmówi posłuszeństwa. Co wtedy? Jak dostanę się do lekarza kilka kilometrów dalej? Zostaje taksówka – ale to kolejne koszty, które trudno udźwignąć.

Choroba to nie tylko leczenie. To codzienne zmagania z rzeczami, o których wcześniej się nie myślało. To planowanie każdego kroku z nadzieją, że nie zabraknie sił i środków.

Dziękuję, że jesteście i wspieracie mnie w tej drodze. Wasze słowa i gesty naprawdę dodają mi sił.